Αυτό είναι ένα
πολύ σπάνιο σύνδρομο και μέχρι τώρα έχει αναφερθεί μόνο σε κορίτσια. Μετά από
μια φαινομενικά φυσιολογική ανάπτυξη μερικών μηνών, το παιδί βαθμηδόν
χάνει την ικανότητα να χρησιμοποιεί τα χέρια του για να κρατά και να χειρίζεται
αντικείμενα. Παρουσιάζονται επαναλαμβανόμενες κινήσεις των χεριών, κυρίως
συστροφή, τρίψιμο ή χτύπημα και των δυο χεριών μαζί.
Η
ανάπτυξη του κεφαλιού γίνεται αργά ή σταματά. Το βάδισμα είναι ασταθές και το
παιδί αργά ή γρήγορα πρέπει να χρησιμοποιήσει αναπηρικό καροτσάκι. Μπορεί να
παρουσιαστεί κυρτότητα της σπονδυλικής στήλης. Η υπερβολική εισπνοή αέρα , η
κατάποση αέρα και το τρίξιμο των δοντιών είναι πολύ συνηθισμένα.
Με την
έναρξη αυτών των προβλημάτων , το παιδί συχνά δείχνει σημεία ανησυχίας και
αποκόπτεται κοινωνικά.
Υπάρχει
πολύ σοβαρή μαθησιακή μειονεξία, ελάχιστη ή καθόλου ανάπτυξη λόγου και απουσία
προσποιητού παιχνιδιού.
Η
εικόνα σ’ αυτό το στάδιο είναι σαν εκείνης της αυτιστικής διαταραχής σε ένα
πολύ σοβαρά ανάπηρο παιδί.
Είναι
ενδιαφέρον το ότι, σε ανύποπτο χρόνο, τα παιδιά συχνά αποβάλλουν τις αυτιστικές
κοινωνικές βλάβες και ανταποκρίνονται στις κοινωνικές προσεγγίσεις, ενώ
διατηρούν όλα τα άλλα χαρακτηριστικά του συνδρόμου.
Η αιτία είναι άγνωστη, όπως είναι και ο λόγος
της βελτίωσης της κοινωνικότητας
Πηγή: Lorna Wing, (2000), «Το Αυτιστικό Φάσμα»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου